Kindervoorstelling van Xavier Stubbe: We lopen op ons hoofd!

In 2050 “… zal ik in een autonoom huis wonen,

Ik zal dozen voorbij zien gaan onder drones…”, en blijf de eerste om me te verbazen

door deze vooruitgang die doet dromen of intrigeren, ieder zijn meug: De toren in Jeddah “is 1000 meter hoog…”, en van sommige gevolgen van diezelfde vooruitgang: Tata 5G dat “altijd verbonden is…”. In een wereld waar we allemaal in andere omstandigheden leven, vertrouwt Xavier ons het belang toe van vrienden en avontuur, en omdat hij niet vergeten is dat kinderen nog genoeg tijd hebben om op te groeien en serieus te worden, vraagt hij hen: “Waar zijn ze?

Hij vraagt ze: “Waar zijn ze?”, “Muggen in de winter”, “De eerste van de klas”,

Hij maakt ze aan het lachen door Atchoum te zingen, is niet echt tweetalig in ik spreek Engels

en heeft zelfs een onnozel liedje in zijn tas.

Xavier Stubbe heeft nog de ziel van een kind, en wanneer hij J’sais pas antwoordt, is dat om zijn fantasie de vrije loop te laten.

Een poëtische en grappige enscenering, een resoluut hedendaagse sound, een feestelijk universum waar de percussievellen schuren met de drummachines, de gitaarsnaren schuren met geprogrammeerde samples, en de vibrafoonbladen met de pedal-board effecten!