Header-Meribel-Histoire-Chalet-Destination-Coeur-2000x685

Er was eens, lang geleden, het mooie Méribel ...

De geschiedenis van een skioord: Méribel, het hart van Les 3 Vallées

Jaren ‘20. De Vallée des Allues staat bekend om zijn rust. Het leven is er vredig en staat in het teken van landbouw- en herdersactiviteiten. In de zomer vullen de alpenweiden van Burgin, Mottaret en Le Saut zich met kuddes vee. Een handjevol hotels in de hoofdplaats ontvangt een clientèle dat hier voor zijn welzijn komt.

Hoe heeft dit rustige agrarische gebied dan internationale bekendheid gekregen?

Histoire-Meribel-80-Ans-Les-Allues-annees-30-600x400

De jaren ‘30: de eerste stappen van Méribel

In het midden van de jaren 1930 lopen de bergdorpen langzaamaan leeg. Het dorp Les Allues telt nog maar 520 inwoners: het leven hoog in de bergen trekt niemand meer …

Tegelijkertijd begint echter een ander fenomeen aan betekenis te winnen: dat van de populariteit van skiën. De Winterspelen van 1932, gevolgd door die van 1936, tonen alle aspecten van deze ware technische competitiesport.

In die context wordt de geschiedenis van de streek uitgebreid met een nieuw hoofdstuk.

In 1935 grijpt de gemeenteraad van Les Allues de gelegenheid aan om een ambitieus project te lanceren: de aanleg van een skioord boven de gehuchten Mussillon en Morel. Het project wordt toevertrouwd aan de Parijse architect Paul Sirvin en aan Jean de la Valdène, een ingenieur en voormalige toppiloot. De dynamiek is gelanceerd …

In 1937 verenigt Jean de la Valdène diverse Britse partners-investeerders, waaronder Peter Lindsay, Lily Alvarez en de skikampioen Billy Clyde.

💡 Waar komt de naam Méribel vandaan?
Het idee is afkomstig van Jean de la Valdène en Lily Alvarez, die de naam van het gehucht Méribel kiezen als naam voor de toekomstige wintersportplaats. De keuze is ook te danken aan de klanken van het woord, dat voor Engelse oren als Merry Bell klinkt.

In 1938 rijzen er diverse emblematische gebouwen op uit de grond, zoals de Ski Club van Les Allues, waar veel jongeren uit het dorp lid van zijn. Men bouwt ook het Chalet Doron, dat als het eerste gebouw van het skioord beschouwd wordt. Maar dit hotel biedt ook een ware innovatie: een sleelift … anders gezegd, de allereerste kabelbaan! Dit door een man bestuurde materieel kan maximaal 19 skiërs naar de “Cave de Burgin” (tegenwoordig Folie Douce!) vervoeren, alvorens achteruit over hetzelfde spoor weer naar beneden te gaan.

“Het was een soort motorslee, met op het platform vastgeschroefde stoelen en voorzien van een rolkabel waarmee men de helling op kon.”

— Joseph Etievent

Maar de oorlog onderbreekt dit enthousiaste begin: veel spelers trekken zich terug en de werkzaamheden worden opgeschort.

Na de oorlog: de ontwikkeling van een skioord met chalets

In 1946 worden de werkzaamheden hervat onder leiding van de Schot Peter Lindsay. Hij wordt begeleid door een team Fransen: Paul-Jacques Grillo, Charlotte Perriand, Georges Buzzi en André Detour.

De bouw vertrouwt hij toe aan Christian Durupt, die hij bestempelt als de “bewaker van de tempel” van de bouwstijl van Méribel. Durupt respecteert de door Paul Sirvin in 1936 vastgestelde principes nauwgezet: integratie in de omgeving, gebruik van traditionele materialen en behoud van het landschap. Hout en steen hebben de voorkeur en de met platte stenen bedekte zadeldaken en vrij lage chalets dienen als voorbeeld voor de bouwstijl.

“De komst van de architecten Christian Durupt en André Detour betekende een belangrijke stap. Zij hebben de Méribel-stijl gecreëerd: bergchalets van steen en hout met een met leisteen bedekt zadeldak. De grote kracht van Méribel is dat het erin geslaagd is om veel woonruimte te creëren zonder daarbij deze bouwstijl aan te tasten.”

— Georges Mauduit

Het is dus tijd om hotels en chalets te bouwen om de vakantiegangers en gegadigden voor een tweede huis te kunnen ontvangen. In de jaren ‘60 kent het beginnende skioord een groot succes: hotelhouders en inwoners van de vallei storten zich vol enthousiasme op de toeristische accommodaties. Een veertigtal chalets en zo’n twintig hotels ontvangen de Engelse, maar ook de Franse beau monde.

“De begintijd van het skioord was een droom! Het was voor iedereen feest: de eerste skileraren, de eerste hotels. Het was echt iets bijzonders. Neem nou de bakker Gaston Braissand: hij kwam zonder een cent van Moûtiers naar Méribel om een bakkerij te beginnen, en hij is er in geslaagd! Het idee was dat je alles op alles moest zetten om te slagen in wat je wilde bereiken. Alles was mogelijk in Méribel.”

— Madeleine Gacon

In de loop van de jaren 1960 komen er steeds meer chalets en hotels dankzij de groeiende populariteit van de wintersport. In 1968 wordt de eerste stoeltjeslift geïnstalleerd in Méribel, met La Chaudanne als vertrekpunt: in die tijd La Cherferie genaamd, tegenwoordig Le Plan de l’Homme.

💡 Wist u dat? Vanaf de jaren ‘60 wordt het skioord door grote Franse sterren bezocht, zoals Brigitte Bardot, Johnny Hallyday en Marina Vlady.

Histoire-Meribel-80-Ans-Burgin-Saulire-Les-Allues-annees-50-560x830

Jaren ‘70 en ‘80 – Het uitbreiden van Méribel

In februari 1976 wordt het nieuwe vakantieoord officieel geopend: Méribel-Mottaret. Er worden steeds meer diensten op de pistes aangeboden. Het skigebied, met 31 pistes en 28 skiliften, wordt geleidelijk aan steeds beter uitgerust om de nieuwe wintersporters te ontvangen en de pistes te kunnen onderhouden. In 1978 verschijnen de eerste sneeuwkanonnen.

In de jaren ‘80 is de Savoie het onbetwiste “Mekka van de wintersport”. De skiliftexploitanten moderniseren hun materieel: Tougnète, Burgin-Saulire en Les Plattières krijgen hun eigen gondellift. Les 3 Vallées wordt steeds beter bereikbaar, wat de streek nog aantrekkelijker maakt.

Door deze situatie begint het project voor de Olympische Spelen vorm aan te nemen.

Maurice Front, burgemeester van Méribel tussen 1984 en 2001, gelooft absoluut in deze droom. Hij steunt de kandidaatstelling voor de Winterspelen in de Tarentaise en Le Beaufortain.

17 oktober 1986 is de dag van de overwinning: Juan Antonio Samaranch, de voorzitter van het Internationaal Olympisch Comité, kent officieel de 16e Winterspelen toe aan Albertville en de Savoie. Een mijlpaal voor de streek.

De jaren ‘90: Méribel als middelpunt van de Olympische Spelen

De werkzaamheden om de top van de sportwereld te ontvangen, vangen aan in 1990: de pistes van Le Roc de Fer, de schaatsbaan, de gondellift van Les Rhodos, het olympisch dorp, enz. De opwinding is groot …

Twee jaar voor de Spelen geldt het skioord al als een kweekvijver voor kampioenen. In 1990 en in 1991 wordt hier het wereldkampioenschap afdalen georganiseerd op de nieuwe steile pistes van Le Roc de Fer. De sfeer is dan al absoluut olympisch …

Eindelijk is het 1992 en kan het langverwachte spektakel beginnen. Van de in totaal 126 wedstrijden vinden er 52 plaats in de vallei: 46 ijshockeywedstrijden en 6 wedstrijden alpineskiën voor dames. Met 52 wedstrijden in 16 dagen is het dag en nacht een en al opwinding in Méribel. Het skioord staat in een keer wereldwijd op de kaart.

Hoe de geschiedenis verder gaat? Dat weet u waarschijnlijk wel. Méribel is samen met u gegroeid, dankzij uw trouwe komst en uw liefde voor de bergen, sport en elegantie. Met veel genoegen schrijven we deze geschiedenis met u en samen zullen we ook de volgende hoofdstukken schrijven.

En om het verhaal compleet te maken, zal Méribel vol trots opnieuw de Olympische Spelen organiseren … in 2030!